I.
kirpiklerimi araladım:
güneş uzatmış başını
bir yılgın at gibi
soyunmuş sabaha
kişneyerek tününden.
tüm şehir kepenklerini açmış hep bir ağızdan
“havada
çalışan insanların sesleri”
taşıyorlar günü sırtlarında binbir güçle karınca misali
ansızın, demlenmiş
“ağır bir çay kokusu dağılır saçlarından” sevgilinin
heybeme mahzun kuşlar dolar.
II.
rıhtımda haylazlık eden martıların tınısı
sokaklara taşıyor si bemollerle
soyunuk deniz çalkalanıp durmakta bulutların şemsiyesi altında
şakaklarıma vura vura
III.
araladım kirpiklerimi yeniden:
akşamın omurgası uzanmış yarı çıplak caddelere süzülerek
ıslak bir memleket türküsünde iflah oluyorum
kara sırtlı martılara rastlıyorum, rast gele!
şiirlere yem veriyorum cepkenimden
ıslak bir memleket türküsüne sarılıyorum.
güneş almış da başını
bir yılgın at gibi
soyunmakta tününe şimdi.