Bir kış günü uyandım buzdan bir cehennemde. Ve artık katlanamıyorum...
Bir kış günü uyandım buzdan bir cehennemde. Ve artık katlanamıyorum...
İnsan yaratıldığı günden bu güne kadar, insanlık hep ikiye ayrıldı....
Oturduğum sandalyenin gıcırdayışının bitmesini sabırsızlıkla...
Bizim insanımız mutsuz.Sokaklarda yanlarından geçip gittiğim kadınların/adamların...
Küçümseyen, hele de acıyan o bakışlar yok mu ya! O kadar incitmişti...
Kefenlenmiş idrak, umutla takas edilmiş cinnet ve mutsuz bir ruhla bedenlerimizi...
Varoluşun başlangıcından bu yana gerçeğin katı kabuğunu kırmak,...
Dışarıda, rüzgârın alçalıp yükselen uğultusu, ağaç dallarından...
Güneş günlük mesaisine son vermek, yerini karanlığa bırakmak ve yeni...
Sıradan bir gündü, klasikleşmiş arkadaş örgütlenmemizi gerçekleştirmiştik....