“Çıktı yaşıl  perdeden  arz  eyledi  ruhsâr  gül Sildi  mir’ât- i  zamîr-i  pâkden jengâr gül” [1] Gözyaşları taç yapraklarını ıslatmış; narin yapraklarına bir yaz serinliği armağan etmişti. Ağlıyordu gül, kanlı gözyaşları döküyordu... “ Geldi ol dem kim ola izhar-ı hikmet kılmağa İnşirâh-ı  sadr  ile  sadr-ı  saf-ı  ezhâr  gül” [2] Fuzuli’nin ölümsüz beyitleri yüreğindeki boynu bükük hüzne bir muharebe ilan etmiş; kazananı belirlemek ise yine gülün yüreğine kalmıştı. Fuzuli;”Şairler yalan söylerler!" diyorken Papatya en asil ve en güzel ...

Devamını Oku