Köprücük kemiğine sığınmış bir şiirim
Dudakların dokunmaya korktuğu heceyim
Karanlığın bile nefret ettiği geceyim
Adımı sorma benim.
İbrahim’in atıldığı ateşim
Yusuf’un mahpus olduğu yerim
Eyüp’ün sabrını sınayanım
Adımı sorma benim.
Kays’ı mecnun yapanım
Alimi meczup edenim
Kerem’e aslını unutturanım
Adımı sorma benim
Cihan’ın yaratılma sırrıyım
Muhammed’in nuruyum
İsa’nın ruhuyum
Adımı sorma benim
Bana aşk dediler
Sonra heceyle cisme büründürdüler
Güzel diyerek tene indirgediler
Acı deyip zehirle örtüştürdüler
Oysa her yürekte yerim var
Lokman hekimi çaresiz bırakmışlığım var
Göğe de yere de kıyamet olmuşluğum var
Ne olur incitme beni
PAYLAŞ
