*İthaf: E ve A’ya…

 

dibindeyim; yanında, yanı başında

o beyaz mermerin soğuk kıyısında

elim toprağında,

ben buradayım… bir dünyacık uzağında.

 

güneşin şavkı,

çamların gölgesi,

yanıma konan kuşun cik-cik sesi,

mavi ibrikler,

göğe açılan eller,

yanağa süzülen tuzlu ince nehirler…

hepsi tamam;

ben buradayım… adına bâtın dedikleri bir yerdesin şimdi sen.

 

yıllarca ayrıdır sandım,

bilmezdim,

oysa bir imiş zâhir ile bâtın.

gözlerim yavaş yavaş kapandığında

yaşları ığıl ığıl boşaldığında

kuytum usul usul açıldığında

bir kanat sesi duydum,

geldi,  ruhların timsâli dediğin o kelebek.

dört bir yanımda uçuştu öbür dünyalı ziyaretçim

ve kanatlarından dört bir yana sindin sen

 

iç sızlatan bir yalana kanmışım,

ben yıllarca uzağız sanmışım

oysa bir imiş zâhir ile bâtın

oysa heplikte ve hiçlikteymişsin

ve ben bildikçe de bendeymişsin

meğer

yakınım ve uzağım

varlığın ve varlığım

hepliğin ve hiçliğin

hepsi birmiş,

birmişiz,

birmiş, zâhir ile bâtın.