bütün kırgınlıklarım harp düzeni almış.
sesim zalim ellerde iki damla kan,
sayfalarda kendimi bilmez birkaç söz…
henüz mağlup değilim
fakat saklarım içimde
ıslak kirpiğimi titreten bir zincir gibi yıllardır bu kamburlaşmış hüznü,
inceltir bir zar gibi dayanma gücümü.
kendimin de ırağında,
boynuma her yanılıştan kalma bir muska asmışım
bizim için sevmek nameleri ağır bir sözdür yalnız,
kavgada dahi söylenmeyen…
ve yeri yoktur artık
yerlisi olduğum topraklarda ağulu bir çiçeğin
bunu artık daha iyi ağlıyorum
