30 yaşında, benden tam 3 yıl fazla.
Anlayamadığım, göremediğim 3 yıl,
Fazla,
Fazladan…
Hislerimin koşar adımı oluyor sevmelerim,
Kan ter içinde soluyor yokluğunu,
Ne vakit yaklaşmak için bir satır yazsam, artıyor yaşadıkları.
3 yıl,
Tam da yaklaşmak istediğim uzaklıkta…
Ne kadar gülüş, ne kadar acı,
Bulunmak için ne kadar umut bırakmıştır ardında?
Onun geçmişi kalıyorken yaşım,
Yaşayamadıklarımı ekleyip uç uca
Ona erişmek oluyor çabam.
3 yıl noksanım,
hatırladıkça bozarım saatlerimi,
ki gün o koktuğu vakitler,
avuçla yolarım takvimin mahkeme suratını!
gözlerimin ağırlığında yorulup,
sabah voltasında ağlamaya başlar güvercinler.
taşıyamadıkları pek çok mektubum var, kanatlarından taşan!
3 yıl,
Fazla,
Fazladan…
Gün gecenin rengini alana değin
Halini, hatrını demlerdim aklımda.
Sonra vakti gelirdi yokluğunun;
Dokunamadığım ellerin okşardı yüzümü,
Sevdiğin bir şiirle toplardım saçlarını,
Gözlerine alacaklı gibi bakarken…
Ne zaman ki öpmeye yeltensem dudaklarını,
Giderdin,
Gerçeklikten düşen dudaklarım,
Yokluğunda parçalanmadan hemen önce…
