nietzsche ağladığında sinsice gülen, bendim
ben döktüm kırbadaki birkaç yudum şarabı
düşeş dedim gelmedi öfkelendim ilendim
bildim sonunda nedir, fotoğrafın arabı
nietzsche ağladığında kaç kere yemin ettim
bir daha binmem diye, atları kastederek
fikir fena değildi onu sevindirecektim
neye gerekse atlar, neye gerekse gerek
nietzsche ağladığında sinsice, evet bendim
gizli bir haz duyardım ölünce kelebekler
karşıma birdenbire çıkınca işkillendim
histerik bir sandalye bilinçsiz bir şifonyer
nietzsche ağladığında sus dedim mi, hayır
bana mı kaldı ağlayanları teskin etmek
kaçak bir tütün gibi yürüyerek dağ bayır
payıma düşen hızla her şeyi alıp gitmek
