MEHLİKA’NIN GÜLÜŞÜ

Avuçladım da tuttum, gül yüzün ziyasını
Güller sitem eyledi, ak goncalar kıskandı
Gündüz gözüyle gördüm, sevdanın rüyâsını
Ufka doğan güneşi, gönül Mehlika sandı

Sevdalara aç gönül, gözler âfâka dalmış
Mücellâ gülüşlere, diyarlar hasret kalmış
Seherler aşk ehline, müjdeli haber salmış
Bâd-ı sabâ estikçe bu son şahika sandı

Hasreti dese sözler, hasretin nefesini
Yürekler parçalayan, çağlar aşan sesini
Hep sinede bir yerde, değişmez adresini
Can yandıkça sonunu, zümrüd-ü anka sandı

Gülpembe çocukluğun, mavi beyaz düşleri
Kanat sesine vurgun, rüzgârın gülüşleri
Hâli bâki kılmaktır, şuarânın işleri
Hayatın kitabına, bir tür lâhika sandı

Gül yüzünde gülüşle, ömre bedel Mehlika
Es bahar meltemiyle, yerin yüzünü yıka
Aslına zulm eyleyen, bedbahta ol sadaka
Olsun varsın ne âlâ, ömrü bir şaka sandı